| Summary: | Sübjektif niteliği dolayısıyla farklı şekillerde ifade edilen yoksulluk kavramı betimsel açıdan, kabul edilebilir asgari yaşam standardını sürdürmekteki yetersizlik olarak ifade edilmektedir. Bu haliyle bakıldığında dünya nüfusunun önemli bir kısmı yoksulluk kavramının ifade ettiği sınırlar içinde yaşamını sürdürmektedir. 2020 yılı ile birlikte dünya genelinde ortaya çıkan KOVİD-19 pandemi süreci yoksulluk olarak ifade edilen kavramla küresel mücadelenin önemini tüm dünyanın gözleri önüne sermiştir. Gelişmiş ülkelerde dahi ortaya çıkan sağlık sektörüne yönelik eksiklikler yoksul ülkelerde insanlık adına tarihe not düşülmesi gereken bir durum almıştır. Oysaki; paternalist bir yaklaşımla hareket etmesi gereken devletler vatandaşlarının gelecek yaşamlarının garanti altına alınmasına yönelik tedbirleri almakla yükümlüdürler. Bu noktada kişileri ileride karşılaşacakları risklere karşı koruması bakımından sosyal güvenlik sistemleri etkin bir rol oynamaktadır. Bu bağlamda ülkemizde de yoksulluğun azaltılabilmesi için sosyal güvenlik sistemine son dönemde reform niteliğinde önemli uygulamalar gerçekleştirilmiştir. Bu çalışmada ülkemizde yoksullukla mücadelede sosyal güvelik harcamalarına yönelik politika önerisi amacıyla 2010-2017 dönemine ait 32 ülkenin veri setinde sosyal güvenlik harcamalarının gayri safi yurt içi hasıla içindeki oranı, gini katsayısı, istihdam, kişi başına düşen milli gelir ile maddi yoksunluk arasındaki ilişki ele alınmış olup veriler Panel Veri Analiz Sistemi’nde incelenmiştir. Sonuç olarak kamu bütçesinden sosyal güvenlik sistemine ayrılan payın arttırılmasının yoksullukla mücadelede önemli bir araç olduğu görülmüştür. Ancak sosyal güvenlik sisteminin yalnız kamu bütçesinden beslenmesi kamu ekonomisi açısından sürdürülebilir bir politika değildir. Bu nedenle kendi kendini destekleyen ve sürdürülebilir yeterlik seviyesine sahip bir sosyal güvenlik sisteminin kurulmasının önemli olduğu sonucuna ulaşılmıştır.
|
|---|