Turystyka jako główna forma rozwoju społeczno-gospodarczego Huculszczyzny w okresie II Rzeczpospolitej Polskiej

Jednym z bardziej fascynujących regionów kulturowo-klimatycznych Drugiej Rzeczypospolitej Polskiej była Huculszczyzna, położona w województwie stanisławowskim. Początkowo region ten pozostawał poza kręgiem zainteresowań organizatorów działalności turystycznej. Dopiero na początku lat trzydziestych X...

Full description

Bibliographic Details
Main Authors: Stanisław Piekarski, Jacek Oleksiejuk
Format: Article
Language:English
Published: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego 2018-06-01
Series:Studia Ecologiae et Bioethicae
Subjects:
Online Access:https://czasopisma.uksw.edu.pl/index.php/seb/article/view/6501
_version_ 1811203590759383040
author Stanisław Piekarski
Jacek Oleksiejuk
author_facet Stanisław Piekarski
Jacek Oleksiejuk
author_sort Stanisław Piekarski
collection DOAJ
description Jednym z bardziej fascynujących regionów kulturowo-klimatycznych Drugiej Rzeczypospolitej Polskiej była Huculszczyzna, położona w województwie stanisławowskim. Początkowo region ten pozostawał poza kręgiem zainteresowań organizatorów działalności turystycznej. Dopiero na początku lat trzydziestych XX wieku uznano, że Huculszczyzna powinna stać się ważnym elementem polskiej polityki turystyczno-sportowej. Do realizacji tego zadania skierowano przede wszystkim ówczesne Ministerstwo Spraw Wojskowych. Ważna rola przypadła też utworzonemu w 1932 roku Towarzystwu Przyjaciół Huculszczyzny. W latach 1933–1935, w okresach letnich, organizowano ogólnopolskie Święta Huculszczyzny. Ich zimowym odpowiednikiem były Zimowe Marsze Huculskim Szlakiem II Brygady Legionów Polskich. Imprezom turystyczno-sportowym, w dużej mierze o charakterze polityczno-propagandowym, towarzyszyła walka o poprawę infrastruktury turystycznej. Głównym tego przejawem było zbudowanie w latach 1935–1938 okazałego Muzeum Huculskiego w Żabiem. W efekcie, pod koniec międzywojnia, Huculszczyzna stała się pod względem turystycznym regionem konkurującym o pierwszeństwo z Tatrami i Zakopanem.
first_indexed 2024-04-12T02:57:54Z
format Article
id doaj.art-fd70498f30ce46078fc95532e30f43dc
institution Directory Open Access Journal
issn 1733-1218
language English
last_indexed 2024-04-12T02:57:54Z
publishDate 2018-06-01
publisher Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego
record_format Article
series Studia Ecologiae et Bioethicae
spelling doaj.art-fd70498f30ce46078fc95532e30f43dc2022-12-22T03:50:45ZengWydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Kardynała Stefana WyszyńskiegoStudia Ecologiae et Bioethicae1733-12182018-06-0116210.21697/seb.2018.16.2.08Turystyka jako główna forma rozwoju społeczno-gospodarczego Huculszczyzny w okresie II Rzeczpospolitej PolskiejStanisław Piekarski0Jacek Oleksiejuk1Wydział Turystyki i Rekreacji, Akademia Wychowania Fizycznego Józefa Piłsudskiego w Warszawie,Społeczna Akademia Nauk w Warszawie,Jednym z bardziej fascynujących regionów kulturowo-klimatycznych Drugiej Rzeczypospolitej Polskiej była Huculszczyzna, położona w województwie stanisławowskim. Początkowo region ten pozostawał poza kręgiem zainteresowań organizatorów działalności turystycznej. Dopiero na początku lat trzydziestych XX wieku uznano, że Huculszczyzna powinna stać się ważnym elementem polskiej polityki turystyczno-sportowej. Do realizacji tego zadania skierowano przede wszystkim ówczesne Ministerstwo Spraw Wojskowych. Ważna rola przypadła też utworzonemu w 1932 roku Towarzystwu Przyjaciół Huculszczyzny. W latach 1933–1935, w okresach letnich, organizowano ogólnopolskie Święta Huculszczyzny. Ich zimowym odpowiednikiem były Zimowe Marsze Huculskim Szlakiem II Brygady Legionów Polskich. Imprezom turystyczno-sportowym, w dużej mierze o charakterze polityczno-propagandowym, towarzyszyła walka o poprawę infrastruktury turystycznej. Głównym tego przejawem było zbudowanie w latach 1935–1938 okazałego Muzeum Huculskiego w Żabiem. W efekcie, pod koniec międzywojnia, Huculszczyzna stała się pod względem turystycznym regionem konkurującym o pierwszeństwo z Tatrami i Zakopanem.https://czasopisma.uksw.edu.pl/index.php/seb/article/view/6501Huculszczyznaturystykasportrekreacjamarsze zimoweLegiony Polskie
spellingShingle Stanisław Piekarski
Jacek Oleksiejuk
Turystyka jako główna forma rozwoju społeczno-gospodarczego Huculszczyzny w okresie II Rzeczpospolitej Polskiej
Studia Ecologiae et Bioethicae
Huculszczyzna
turystyka
sport
rekreacja
marsze zimowe
Legiony Polskie
title Turystyka jako główna forma rozwoju społeczno-gospodarczego Huculszczyzny w okresie II Rzeczpospolitej Polskiej
title_full Turystyka jako główna forma rozwoju społeczno-gospodarczego Huculszczyzny w okresie II Rzeczpospolitej Polskiej
title_fullStr Turystyka jako główna forma rozwoju społeczno-gospodarczego Huculszczyzny w okresie II Rzeczpospolitej Polskiej
title_full_unstemmed Turystyka jako główna forma rozwoju społeczno-gospodarczego Huculszczyzny w okresie II Rzeczpospolitej Polskiej
title_short Turystyka jako główna forma rozwoju społeczno-gospodarczego Huculszczyzny w okresie II Rzeczpospolitej Polskiej
title_sort turystyka jako glowna forma rozwoju spoleczno gospodarczego huculszczyzny w okresie ii rzeczpospolitej polskiej
topic Huculszczyzna
turystyka
sport
rekreacja
marsze zimowe
Legiony Polskie
url https://czasopisma.uksw.edu.pl/index.php/seb/article/view/6501
work_keys_str_mv AT stanisławpiekarski turystykajakogłownaformarozwojuspołecznogospodarczegohuculszczyznywokresieiirzeczpospolitejpolskiej
AT jacekoleksiejuk turystykajakogłownaformarozwojuspołecznogospodarczegohuculszczyznywokresieiirzeczpospolitejpolskiej