| Summary: | Celem pracy było zbadanie wpływu wyciekającej pożywki podczas uprawy roślin w obiektach szklarniowych na zanieczyszczenie gleby. Badania prowadzono w gospodarstwach ogrodniczych na terenie województwa wielkopolskiego, specjalizujących się w bezglebowej uprawie roślin. W pierwszej z nich, zlokalizowanej na glebie piaszczystej, od początku specjalizowano się w uprawie pomidorów (obiekt A). Przed rozpoczęciem pierwszego cyklu uprawy pobierano próby gleby do analiz chemicznych z kolejnych warstw co 0,2 m, aż do głębokości jednego metra. Kolejne próby pobierano co roku jesienią po zakończeniu 1, 2, 3 i 7 cyklu uprawy. Każdy cykl trwał około 10 miesięcy. Dla porównania przeprowadzono także badania w szklarni zlokalizowanej na glebie gliniasto- piaszczystej, w której uprawiono pomidory przez 8 lat (Obiekt B). W obu obiektach rośliny uprawiano w wełnie mineralnej z wykorzystaniem otwartego systemu fertygacyjnego. Wyniki analiz chemicznych pozwoliły zobrazować dynamikę zmian oraz pionowe rozmieszczenie kationów i anionów w profilu glebowym. Stwierdzono wzrost zawartości niemal wszystkich składników, a szczególnie S-SO4, P, K, Zn, N-NH4, N-NO3 w profilu glebowym obiektu A oraz S-SO4, K, P, N-NO3 w profilu glebowym obiektu B. Intensywność degradacji środowiska glebowego spowodowanego stosowaniem otwartych systemów fertygacyjnych zależy przede wszystkim od długości użytkowania szklarni, jednak wyraźne zmiany właściwości chemicznych gleb stwierdzano już po pierwszym cyklu uprawy roślin. Mniejsze zużycie nawozów i wody, a w konsekwencji mniejsze straty składników, można uzyskać stosując zamknięte systemy fertygacyjne.
|
|---|