| Summary: | Perkhidmatan kebajikan di Tanah Melayu pada zaman sebelum perang lebih menjurus kepada peranan utama yang dimainkan oleh orang perseorangan dan badan-badan sukarela. Sejurus kedatangan buruh Cina dan India ke Tanah Melayu kerajaan telah menubuhkan Jabatan Perlindungan Cina (1877) dan Jabatan Buruh (1911) yang memberi perhatian khusus kepada golongan berkepentingan ini. Hanya selepas zaman pendudukan
Jepun yang mengakibatkan masalah kekurangan makanan, kebuluran, perpecahan keluarga dan sebagainya, kerajaan mula memberi perhatian kepada hal-ha1 kebajikan sosial masyarakat secara keseluruhannya. Justeru, tugas menjaga kebajikan masyarakat tanpa mengira kaum telah diambil oleh pihak kerajaan dengan tertubuhnya Jabatan Kebajikan Masyarakat Malaya pada tahun 1946.
|
|---|