| 總結: | Antara ciri utama bahasa dan budaya Melayu ialah menerima transisi dan perubahan serta mempertahankan tradisi dan keaslian dalam proses asimilasi dengan budaya luar. Dengan mengharmonikan transisi dan tradisi tersebut, bahasa Melayu sentiasa mengalami dinamisme perkembangan yang terancang, seperti peminjaman kosa kata keagamaan daripada bahasa Arab. Demikian juga halnya dengan budaya Melayu yang menerima pengaruh dalam interaksi dengan budaya luar, seperti amalan marhaban dan berzanji yang merupakan pengaruh bukan kebendaan daripada budaya Arab (‘uruf), yang dicirikan oleh faktor penyebaran agama Islam. Makalah ini membincangkan agama sebagai faktor pembentukan asimilasi budaya Arab yang bersifat minoriti ke dalam budaya Melayu yang bersifat majoriti. Perbincangan merangkumi kandungan agama Islam, pentafsiran budaya kebendaan dan bukan kebendaan daripada perspektif Arab dan Melayu, serta pola pembentukan asimilasi budaya Arab minoriti ke dalam budaya Melayu majoriti yang memperlihatkan pengharmonian antara transisi dengan tradisi tersebut.
|
|---|